Jakie wgniecenia można usunąć?
Sposoby naprawy wgnieceń karoserii – omówienie metod bezinwazyjnych
Nie każde wgniecenie na Twoim aucie wymaga głębokiej ingerencji w strukturę blachy, szpachlowania oraz malowania. Jest szereg przypadków, gdzie można wykonać usuwanie wgnieceń bez ingerencji w lakier i blachę, czyli bezinwazyjnymi technikami PDR. W zależności od budowy i umiejscowienia wgniecenia, do każdego przypadku dobierana jest indywidualnie odpowiednia technologia naprawy.
Do usuwania wgnieceń techniką PDR (Paintless Dent Removal) służą przede wszystkim trzy podstawowe techniki (ale nie tylko one):
Glue puller – metoda klejowa
Czyli wyciąganie wgnieceń od zewnętrznej strony blachy za pomocą specjalnych grzybków. Posiadają one odpowiedni rozmiar, elastyczność oraz kształt. Grzybki te są przyklejane termotopliwym klejem o odpowiedniej przyczepności i elastyczności. Klej w zależności od jego ilości oraz temperatury blachy i otoczenia stygnie od 30 do 120 sekund. Po jego zastygnięciu wgniecenia wyciąga się pullerem dwuręcznym (metoda młota odśrodkowego), lub jedno ręcznym (pulsacyjnie). Metodę tą stosuje się do podciągania dużych wgnieceń, naprawy słupków dachowych oraz innych miejsc do których nie ma dostępu od spodu blachy. Wadą tej metody jest spora czasochłonność oraz mniejsza skuteczność przy ostrych wgnieceniach.
Druty PDR – masowanie blachy
Czyli wypychanie/masowanie wgnieceń od wewnętrznej strony blachy. Metoda ta stosowana przez wprawionego technika PDR pozwala usuwać wgniecenia nie tylko szybciej, ale i lepiej w przypadku ostrych i głębokich wgnieceń. Technika ta jest jednak trudniejsza – jeden zły ruch może spowodować nieodwracalne skutki.
Młoteczkowanie
Czyli wbijanie górek za pomocą podbijaka. Wbijanie górek to nieodzowny punkt naprawy każdego wgniecenia. Nawet jeśli górki nie było, to podczas naprawy (niezależnie, czy to metodą klejową czy drutową), powstają górki, które trzeba dobić aby blacha była równa.
Do każdego uszkodzenia dobór i ewentualne połączenia technologii są dobierane indywidualnie. Nawet w przypadku wgnieceń po gradobiciu, każde wgniecenie musi być potraktowane indywidualnie.
Jakie wgniecenia można usunąć?
Brak jest ścisłych granic i wytycznych co do możliwości usuwania wgnieceń. Pewne jest iż wielkość wgniecenia to tylko jeden z elementów wpływających na ocenę możliwości naprawy.
Można usunąć niemal każde wgniecenie w którym nie doszło do rozciągnięcia się blachy – rozciągnięcie się blachy występuje przy wgnieceniach ostrych oraz przy wgnieceniach rozległych. Na jakość naprawy w mniejszym stopniu ma wpływ także:
- wielkość wgniecenia
- materiał z jakiego wykonano element
- umiejscowienie wgniecenia
- dostęp od wewnętrznej strony blachy
- stan lakieru
Technologia PDR nie jest zalecana do wgnieceń:
- na których doszło do uszkodzenia lakieru,
- pod którymi znajduje się szpachla,
- elementy z nieoryginalnym lakierem można naprawiać jedynie na odpowiedzialność klienta,
- bardzo głębokich i skomplikowanych, gdzie doszło do rozciągnięcia blachy, takie wgniecenia można przygotować ,,pod lakier”.
Jakie wgniecenia po gradobiciu można usunąć?
Określenie jakie wgniecenia po gradobiciu można usunąć, a jakich nie, jest nieco łatwiejsze, ponieważ gradobicia są w miarę podobne do siebie. W przypadku usuwania wgnieceń po gradobiciu możemy wyróżnić kilka skali wielkości uszkodzeń (chodzi o wielkość wgnieceń):
- uszkodzenia po drobnym gradobiciu – wgniecenia bez problemu można usunąć, nawet wyłącznie za pomocą metody klejowej;
- uszkodzenia po średnim gradobiciu – wgniecenia można usunąć, zazwyczaj jednak potrzebny jest dostęp od spodu blachy, aby dało się je wymasować drutem. Naprawę zdecydowanie powinien wykonywać technik z doświadczeniem;
- uszkodzenia po dużym gradobiciu – w tym przypadku często dochodzi do nadmiernego rozciągnięcia się blachy, wgniecenia jedynie w wyjątkowych przypadkach można usunąć, potrzebny jest dostęp od spodu blachy. Często takie elementy są wymieniane lub naprawiane metodą mieszaną czyli wgniecenia są maksymalnie naprawiane techniką PDR, a następnie metodą lakierniczą elementy są wykańczane – metoda ta jest droga i nie ratuje oryginalnego lakieru, z tego względu stosuje się ją jedynie przy autach gdzie ceny części zamiennych są bardzo wysokie.
Uszkodzenia po gradobiciu są dość charakterystyczne i łatwo jest je odróżnić na przykład od wgnieceń po orzechach/kasztanach. To dość ważne, ponieważ wgniecenia od orzechów i kasztanów są znacznie ostrzejsze – zalecana jest wówczas naprawa metodą drutową, nawet przy niewielkiej wielkości wgnieceń. Wgniecenia od gradzin są wgnieceniami niemal idealnie okrągłymi, a same gradziny są zawsze w większym lub mniejszym stopni napowietrzone (ich gęstość jest mniejsza od gęstości wody nawet w formie czystego lodu). Przy dużych wgnieceniach tego typu powstaje jednak rozciągnięcie blachy, dlatego powyższe stwierdzenia mały/średni/duży grad jest jak najbardziej sensownym odniesieniem do tematu.
To czego niemożna usunąć często można zmniejszyć
Szczególnie w przypadkach wgnieceń parkingowych oraz „pojedynczych uszkodzeń”, odsetek uszkodzeń, których nie da się usunąć w 100% jest dość wysoki. Jednak znaczną część z tych wgnieceń można zminimalizować. Minimalizacja takiego uszkodzenia często jest wizualnie bliska usunięciu.
W przypadku wgnieceń o ostrym czubku, umieszczonych na przetłoczeniach, z uszkodzonym (pękniętym) lakierem, lub niskiej jakości lakierem nieoryginalnym, mamy wybór jedynie między ponownym lakierowaniem elementu albo minimalizacją wgniecenia. Klient musi określić czego oczekuje. Czy wybiera oryginalny lakier i niższe koszty usuwania wgnieceń, lecz lekkiego śladu po wgnieceniu, czy naprawy bez śladu, ale przy wyższych kosztach i ponownym lakierowaniu.
Przykłady wgnieceń jakie udało się usunąć:
Przykłady wgnieceń jakie można ZMINIMALIZOWAĆ (co niekoniecznie widać na zdjęciach na pierwszy rzut oka):
Dlaczego w tym artykule nie umieściliśmy zdjęć wgnieceń jakie się nie nadają do naprawy? Ponieważ każde wgniecenie jest inne. Inne są przetłoczenia na aucie, inna jest grubość blachy i inne są oczekiwania klienta – blacha to jednak blacha i zawsze można ją „podprostować”. Niektórzy klienci właśnie tego oczekują – „żeby podklepać, a lakiernik resztę wyszpachluje”. Zadaniem technika PDR jest zatem nie tylko wykonać zlecenie, ale także doradzenie klientowi, które uszkodzenie warto naprawić metodą PDR, a co lepiej wymienić. Wymiana nawet mocno uszkodzonego elementu w bardzo luksusowych, lecz starszych, samochodach jest często dla klientów nieekonomiczna. Technik PDR, bazując na swojej wiedzy powinien, trochę jak lekarz, doradzić najlepszą technologię naprawy pod kątem dobra pacjenta (samochodu), nie pod kontem dobra dla portfela – tradycyjni blacharze też po coś są.