HISTORIA I TECHNOLOGIA PDR

PDR (ang. Paintless Dent Repair) – usuwanie wgnieceń karoserii samochodowych
bez konieczności późniejszego lakierowania.

Metody naprawy PDR

• Pierwsza metoda to masowanie blachy za pomocą narzędzi specjalnie do tego celu wykonanych z odpowiednich gatunków stali sprężynowej. Nazywamy je „heblami” nazwa ta pochodzi z języka niemieckiego i w dosłownym tłumaczeniu znaczy „dźwignia”. ,,Heble” w Polsce często nazywane są po prostu ,,drutami”. Naprawa polega na masowaniu blachy od wewnątrz w celu przywrócenia jej poprzedniego kształtu. W celu uzyskania dostępu do spodniej strony blachy często należy zdemontować np. podsufitkę dla naprawy wgnieceń znajdujących się na dachu. Demontaż nie zawsze jest konieczny i zależy od wielu czynników, ale musi to ocenić doświadczony technik usuwania wgnieceń.

• Druga metoda, tzw. “na klej”, jest bezinwazyjna i polega na wyciągnięciu wgniecenia przy pomocy specjalnie do tego skonstruowanych narzędzi oraz kleju o odpowiednich własnościach fizycznych aplikowanego na adaptery „grzybki” o odpowiedniej wielkości i elastyczności. Sposób ten wykorzystuje się przy naprawie w trudno dostępnych dla drutów miejscach lub gdy ilość wgnieceń powoduje nieopłacalność metody pierwszej.

W obu przypadkach ważnym elementem naprawy jest światło. Stosuje się tu lampy o specyficznych właściwościach świetlnych. Najważniejszym elementem obu technik jest człowiek. To właśnie od umiejętności technika usuwania wgnieceń zależy na ile dokładnie i sprawnie naprawa zostanie przeprowadzona, kwalifikacje i doświadczenie są w tym procesie bardzo ważne.

Narodziny technologii PDR

Technologia ta narodziła się około 1930 roku w zakładach Mercedesa, gdy w czasie produkcji pracownicy zauważyli wgniecenia i inne niedoskonałości na karoserii, które należało jakoś usunąć. Metoda ta była przez wiele lat nieznana ogółowi społeczeństwa i nie wychodziła poza mury zakładów produkcyjnych samochodów osobowych. Do dziś wielkie koncerny samochodowe stosują tę metodę w celu usunięcia wgnieceń powstałych w wyniku nieudolnego montażu elementów karoserii.

W latach 70-tych technologia zaczęła się pojawiać w USA, gdzie została bardzo mocno rozpowszechniona oraz rozpoczęto produkcję coraz bardziej zaawansowanych narzędzi, co ciekawe w tym okresie technikę PDR wykorzystywano także w Polsce w fabrykach samochodów, jednak w tym przypadku technicy sami konstruowali swoje narzędzia.